Data i miejsce urodzenia: 23.10.1940, Tres Coracoes (Brazylia)
Data i miejsce śmierci: 29 grudnia 2022 São Paulo (Brazylia)
Narodowość: Brazylia
Pozycja na boisku: Napastnik
Spis treści:
Największe osiągnięcia:
- Mistrz Świata z 1958 r., 1962 r. i 1970 r. 1 (Brazylia)
- 2-krotny zdobywca Pucharu Interkontynentalnego: 1962, 1963
- 2-krotny zdobywca Copa Libertadores: 1962, 1963
- 10-krotny zdobywca Mistrzostwa Brazylii: 1958, 1960, 1961, 1962, 1964, 1965, 1967, 1968, 1969, 1973
- 6-krotny zdobywca tytułu Campeonato Brasileiro Serie A: 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1968
- Zdobywca Złotej Piłki France Football za najlepszego piłkarza MŚ w 1970
- Najlepszy Piłkarz Wszechczasów wg France Football i plebiscytu FIFA
- Wpis w Księdze Rekordów Guinessa – rekord pod względem zdobytych bramek: 1281 w 1363 meczach
Wczesne lata
Pele (właśc. Edson Arantes do Nascimento) urodził się 12 października 1940 roku w brazylijskim Tres Coracoes. Jego przydomek „Pele” wziął się z czasów szkolnych i pochodzi od ulubionego gracza Pelego – bramkarza Bile. Ojciec Pelego również był piłkarzem – zakładał koszulkę piłkarską Fluminense. Kontuzja jednak pokrzyżowała dobrze zapowiadającą się karierę.
Młody Pele – wychowujący się w biedzie – został zauważony przez Waldemara de Brito, bylego reprezentanta Brazylii. To on sprowadził młodziutkiego zawodnika do Santos FC. Ten odwdzięczył się niesamowitą karierą. Już w debiucie w seniorskiej – jako 15-letni zawodnik – Pele strzelił bramkę. W kolejnym roku został królem strzelców rozgrywek! Rok później grał już w reprezentacji Brazylii.
Kariera klubowa
W Santosie FC brazylijska legenda piłki nożnej Pele grał aż przez 18 lat (1956-74), dziesięciokrotnie zdobywając mistrzostwo kraju i raz po raz będąc królem strzelców. W latach 1962-63 wraz z zespołem zdobywał Puchar Interkontynentalny (dwukrotnie) oraz Copa Libertadores (dwukrotnie). Swą wspaniałą karierę klubową zakończył w roku 1974, zawieszając buty na kołku. Rozbrat z futbolem wielkiego Pele nie był jednak zbyt długi, bowiem już rok później powrócił do czynnego uprawiania piłki nożnej – tym razem w barwach amerykańskiego New York Cosmos. Ta przygoda trwała 3 lata i zakończyła się zdobyciem mistrzostwa ligi północnoamerykańskiej. Swe ostatnie spotkanie Pele rozegrał 1 października 1977 roku. Był to mecz pomiędzy dwoma klubami, w których grał Brazylijczyk: FC Santos oraz New York Cosmos. Pele wystąpił… w obu zespołach, grając po 45 minut w każdym z nich.
Reprezentacja Brazylii
Swój reprezentacyjny debiut Pele rozegrał 7 lipca 1957 roku. Brazylia przegrała wprawdzie z Argentyną 1:2, ale bramkę zdobył właśnie debiutant zostając jednocześnie najmłodszym zawodnikiem, który zdobył bramkę dla swojego kraju – tego dnia miał zaledwie 16 lat i 9 miesięcy. Zaledwie rok później został jedną z gwiazd Mistrzostw Świata w Szwecji – tutaj też został najmłodszym zawodnikiem, który kiedykolwiek wystąpił na mundialu. Pele grał na mistrzostwach wspaniale. Zdobył 6 bramek – w tym dwie w finale – dzięki czemu Brazylia mogła cieszyć się ze zdobytego mistrzostwa. Nie inaczej było w kolejnych mistrzostwach świata rozgrywanych w Chile (1962) – Brazylia znów sięgnęła po tytuł – tym razem w finale pokonała Czechosłowację 3:1. Cztery lata później Canarinhos również byli faworytami do zwycięstwa. Niestety słabsza gra spowodowała, że reprezentanci Kraju Kawy nie wyszli nawet z grupy. Wielki powrót na szczyt miał miejsce w 1970 roku, gdy Brazylia pokonała reprezentacje Włoch 4:1. Pele, który zdobył bramkę w finale, stał się jedynym piłkarzem na świecie, który zdobył trzy tytuły mistrza świata, mając zaledwie 29 lat. W sumie dla reprezentacji rozegrał 91 spotkań, w których strzelił aż 77 bramek. Ostatni mecz w narodowych barwach rozegrał 18 lipca 1971 roku – było to spotkanie z Jugosławią.
Działalność po zakończeniu kariery sportowej
Po zakończeniu kariery piłkarskiej Pele został dyrektorem sportowym w klubie, któremu poświęcił najwięcej czasu – Santos FC. Był także komentatorem sportowym, a nawet ministrem sportu Brazylii (w latach 1995-98). Organizacja UNESCO mianowała też Brazylijczyka Ambasadorem Dobrej Woli. Udzielał się też jako aktor – jego największa rola przypadła na obraz „Ucieczka do zwycięstwa” z 1981 roku, gdzie zagrał u boku tak znanych aktorów jak Sylwester Stallone czy Michael Caine wraz z innymi gwiazdami piłki nożnej: Bobbym Moorem czy Kazimierzem Deyną.
W roku 1999 Międzynarodowy Komitet Olimpijski uznał go za najlepszego sportowca XX wieku. Większość ekspertów uważa go też za najlepszego piłkarza wszechczasów.