Data i miejsce urodzenia: 29.01.1966, Rio de Janeiro (Brazylia)
Narodowość: Brazylia
Pozycja na boisku: Napastnik
Spis treści:
Największe osiągnięcia
- Mistrz Świata z 1994 (USA)
- Zdobywca Pucharu Konfederacji: 1997
- Zdobywca Copa America (Mistrzostwo Ameryki Południowej): 1989, 1997
- Zdobywca Mistrzostwa Hiszpanii (FC Barcelona): 1994
- Zdobywca Superpucharu Hiszpanii (FC Barcelona): 1994
- Mistrz Holandii (PSV Eindhoven): 1989, 1991, 1992
- Zdobywca Pucharu Holandii (PSV Eindhoven): 1989, 1990
- Mistrz Brazylii (Vasco da Gama): 2000
- Najlepszy Piłkarz roku według FIFA: 1994
- Najlepszy piłkarz ligi holenderskiej: 1989, 1990, 1991, 1992
- Najlepszy Piłkarz Ligi Mistrzów: 1990, 1993
- Najlepszy Piłkarz ligi hiszpańskiej: 1994
- Najlepszy Piłkarz MŚ w 1994
- Zdobywca 55 goli w 70 meczach dla reprezentacji Brazylii
- Ogółem zdobywca 311 goli w 452 meczach w karierze seniorskiej
Wczesne lata
Romario (właśc. Romario de Souza Faria) urodził się w Rio de Janeiro 29 stycznia 1966 roku. Pierwsze piłkarskie kroki stawiał na przedmieściach Rio – w klubie Olaria. Szybko jednak został wypatrzony przez skautów piłkarskich Vasco da Gamę i tam został w pełni dostrzeżony jako niezwykle utalentowany piłkarz. W w tym klubie także zakończył zawodowe uprawianie piłki nożnej. Romario znany był ze swojego zabawowego stylu życia i bardzo nikłego zaangażowania w trening piłki nożnej. Swą prawdziwą, wielką, karierę rozpoczął w Holandii, w klubie PSV Eindhoven.
Kariera klubowa
Przyjazd i gra w Holandii pod koniec lat 80. nie zmieniła nic w trybie życia napastnika. Nadal wolał imprezy od profesjonalnego podejścia do zawodu piłkarza. Nie przeszkodziło mu to jednak w staniu się prawdziwą ikoną klubu. W 165 spotkaniach zdobył aż 163 bramki i wygrał trzy tytuły mistrzowskie (1989, 1991, 1992). Tak doskonała skuteczność nie mogła pozostać niezauważona przez wielkie kluby i latem 1993 roku Romario przeniósł się do FC Barcelona – transfer piłkarski za 8 mln €. Tam również grał skutecznie – 84 mecze i 53 bramki. Na stadionie piłkarskim Camp Nou szybko stał się częścią Dream Teamu Johanna Cruyffa. Drużyna dotarła do finału Pucharu Mistrzów w 1994 roku. Tam jednak musiała uznać wyższość Milanu, który wygrał gładko, 4:0. W tym samym roku FIFA uznała go Piłkarzem Roku. Niedługo potem Romario popadł w konflikt z trenerem Cruyffem i opuścił stolicę Katalonii. W latach 1995-1999 reprezentował barwy brazylijskiego Flamengo i hiszpańskiej Valencii. W brazylijskim klubie odzyskał bajeczną skuteczność, strzelając w sumie ponad 200 bramek. Rok 2000 przyniósł powrót do Vasco de Gama. W wieku 39 lat został królem strzelców ligi brazylijskiej i ani myślał zakończyć kariery. Zakładał jeszcze koszulki piłkarskie Fluminense, Al-Sadd, FC Miami czy w australijskim Adelaide United. Ostatecznie wrócił do Vasco de Gama, gdzie strzelił w 2007 roku swoją tysięczną bramkę w karierze. Tam też zakończył swoją przygodę z zawodową piłką. Dla swego ukochanego klubu zdobył 326 bramek w 410 spotkaniach.
Kariera reprezentacyjna i działalność pozasportowa
Romario był też wybitnym reprezentantem Brazylii, który narodowy trykot przywdziewał 73 razy, strzelając 56 bramek. Pierwszy mecz w narodowych barwach rozegrał w wieku 20 lat, w roku 1986. Dzięki jego fantastycznej postawie zespół sięgnął po tytuł Mistrzów Świata w Mistrzostwach Świata w USA w roku 1994. Na kolejne turnieje nie był powoływany z uwagi na ciągłe konflikty z trenerami piłki nożnej.
Po zakończeniu piłkarskiej kariery w 2008 roku Romario wystartował w wyborach do parlamentu i obecnie zajmuje się polityką.