Początki piłki ręcznej przypisują sobie 3 kraje. Dania (od gry handbol), Niemcy (od gry konigsbergerball) i Czechosłowacja (od gry hazeny). Trudno powiedzieć, kto ma rację, ale jedno jest pewne: początki piłki ręcznej to przełom XIX i XX wieku. Przypomnijmy podstawowe zasady rozgrywek i przyjrzyjmy się pozycjom graczy na boisku.
Jakie są pozycje w piłce ręcznej?
Na początek kwestia organizacyjna. Mecz piłki ręcznej rozgrywają dwie drużyny, których celem jest zdobycie jak największej liczby bramek. Każda z drużyn składa się maksymalnie z 16 zawodników. W czasie gry na boisku jest jednak tylko 6 graczy i 1 bramkarz. W praktyce oznacza to, że zawodnicy na boisku mogą wymieniać się z członkami drużyny, którzy znajdują się poza boiskiem.
Zawodnicy w czasie gry mogą przyjąć pozycję:
● bramkarza,
● rozgrywającego (prawego, środkowego i lewego),
● skrzydłowego (lewego lub prawego),
● obrotowego (jeden lub dwóch).
Popularne są dwa rodzaje ustawień graczy:
1. Dwóch skrzydłowych na pierwszej linii, jeden obrotowy i trzech rozgrywających (2 bocznych i 1 środkowy) na drugiej linii.
2. Dwóch skrzydłowych na pierwszej linii, dwóch obrotowych i dwóch rozgrywających na drugiej linii.
Dopuszczalne jest jedynie podawanie, rzucanie, chwytanie i kozłowanie piłki przez graczy.
BRAMKARZ
Zawodnik na pozycji bramkarza to jedyny gracz, który może:
● przebywać w polu bramkowym w trakcie gry,
● używać każdej części swojego ciała do obronienia bramki.
Jeżeli bramkarz zdecyduje się opuścić pole bramkowe, musi to zrobić bez piłki. Ta sama zasada dotyczy powrotu na pole – może to zrobić wyłącznie bez piłki. W sytuacji złamania tej zasady drużynie przeciwnej przyznany będzie rzut wolny. Bramkarz w drużynie wybierany jest na podstawie takich cech fizycznych jak: gibkość, siła i skoczność.
ROZGRYWAJĄCY
Zawodnicy rozgrywający nazywani są inaczej półskrzydłowymi. Na pozycję lewego, środkowego i prawego rozgrywającego wybiera się zwykle najwyższych graczy w drużynie. Wyróżniają się oni dobrą skocznością i mocnym rzutem piłki z dużego dystansu. Zadaniem rozgrywających – jak wskazuje sama nazwa – jest rozgrywanie piłki, czyli podawanie jej między sobą i prowokowanie drużyny przeciwnej do odbioru. Spośród 3 rozgrywających najważniejsza jest pozycja środkowa. Środkowy rozgrywający kieruje grą.
SKRZYDŁOWI
Graczami skrzydłowymi są zwykle najszybsi zawodnicy w drużynie. Ustawieni są oni na pierwszej linii, aby rozciągnąć obronę przeciwnika na całą możliwą szerokość. Ich domeną jest nagłe przechwytywanie piłki. Skrzydłowi rzucają piłkę z ostrego kąta.
OBROTOWY
Zawodnicy na pozycji obrotowego znajdują się najbliżej pola bramkowego przeciwnika. Ustawieni są głównie tyłem do bramki i oczekują na podanie. Głównym zadaniem obrotowego jest zrobienie miejsca rozgrywającym i/lub oddanie rzutu. Kiedy obrotowy otrzyma piłkę, zwykle przedziera się przez obronę i oddaje rzut do bramki po wyskoku. Najważniejszymi atutami obrotowych są siła i duża masa ciała.
Bibliografia:
Piłka ręczna. Część 1. Stanisław Paterka, Poznań 1997
