Data i miejsce urodzenia: 20 lutego 1963, Leeds (Stany Zjednoczone)
Wzrost: 198 cm
Grał w latach: 1984–2000
Zespoły: Philadelphia 76ers (1984–1992), Phoenix Suns (1992–1996), Houston Rockets (1996–2000).

Charles Barkley urodził się 20 lutego 1963 roku w Leeds, w stanie Alabama. Był pierwszym czarnoskórym dzieckiem urodzonym w mieście, które podlegało segregacji rasowej. Był też w pierwszej grupie czarnoskórych uczniów uczęszczających do szkoły w Leeds. Jego początki koszykarskie nie były łatwe, ale ostatecznie dostał się do licealnej drużyny. Zrobił wrażenie na ekspertach i dostał się do drużyny uniwersyteckiej Auburn Tigers. Na studiach miał problemy z utrzymaniem odpowiedniej masy ciała, ale nie przeszkadzało mu to w świetnej grze i zdobywaniu licznych nagród. Dostał się nawet na testy do amerykańskiej drużyny olimpijskiej.
Spis treści:
Najważniejsze osiągnięcia
- Wicemistrz NBA (1993)
MVP:
- sezonu regularnego NBA (1993)
- NBA All-Star Game (1991)
Wybrany do:
I składu:
- NBA (1988–1991, 1993)
- debiutantów NBA (1985)
II składu NBA (1986–1987, 1992, 1994–1995)
III składu NBA (1996)
- Wybrany do składu najlepszych zawodników w historii NBA z okazji obchodów 75-lecia istnienia ligi (2021)
- Klub Philadelphia 76ers zastrzegł należący do niego w numer 34
- Klub Phoenix Suns zastrzegł należący do niego w numer 34
- Wybrany do Koszykarskiej Galerii Sław (Naismith Memorial Basketball Hall Of Fame – 2010)
Kadra
- Mistrz olimpijski (1992, 1996)
Statystyki:
- Punkty 23,757 (22.1 ppg)
- Zbiórki 12,546 (11.7 rpg)
- Asysty 4,215 (3.9 apg)
Debiut w NBA – Philadelphia 76ers
W 1984 roku wziął udział w drafcie NBA. Trafił, z numerem piątym, do Philadelphia 76ers. Warto wspomnieć, że było to draft, w którym Chicago Bulls zakontraktowali Michaela Jordana. Philadelphia 76ers rok wcześniej wygrała tytuł mistrzowski. W pierwszym sezonie osiągnął średnią 14 punktów i 8,6 zbiórki na mecz i dostał się do drużyny All-Rookie Team. Barkley trenował pod okiem swego mentora Mosesa Malone i w drugim roku zdobywał średnio 20 punktów i zbierał niemal 13 piłek na mecz. Drużyna dotarła do drugiej rundy play-offów, odpadając z Milwaukee Bucks. W sezonie 1986-87 z klubu odszedł Malone i Barkley został liderem zespołu. Został najlepszym strzelcem w drużynie, ale na tablicach nie miał sobie równych w całej lidze – średnia zbiórek wyniosła 14,6. Grał też meczu All-Star. Indywidualne popisy nie miały przełożenia na zespół, bowiem 76ers odpadli w pierwszej rundzie z Milwaukee. Kolejny sezon był jeszcze gorszy mimo świetnych wyników Barkleya – po raz drugi zagrał w Meczu Gwiazd, ale zespół nie wszedł do fazy play-off. Udało się to rok później – Barkley rzucał prawie 26 punktów na mecz – ale, po raz kolejny, była to tylko pierwsza runda – lepsi w niej okazali się New York Knicks. Kolejny rok był świetny dla Barkleya. W głosowaniu na MVP sezonu przegrał jedynie z Magiciem Johnsonem, został wybrany graczem roku przez redakcje Sporting News i Basketball Weekly. Rzucał średnio ponad 25 punktów i zaliczył blisko 12 zbiórek na mecz. Po raz trzeci z rzędu wybrany do All-NBA First Team. W play-offach był to jednak kolejny rok rozczarowań, bowiem Filadelfia dotarła tylko do 2 rundy. Sezon 1990-91 był jeszcze lepszy dla Barkleya, ale zespół nie mógł wznieść się na wyżyny, co sprawiło, że najlepszy gracz w ich szeregach zaczął mieć wątpliwości. I stało się – rozgrywki sezonu 1991 – 92 był ostatnim rokiem Barkleya w 76ers. Niestety bilans 35 zwycięstw i 47 porażek nie pozwolił na wejście do fazy play-off.
Barkley czy Michael Jordan – Phoenix Suns
Sezon 1992 – 1993 przyniósł przenosiny Charlesa Barkleya do Phoenix Suns. Już w swoim pierwszym meczu pokazał klasę – zdobył 37 punktów, 21 zbiórek i 8 asyst. Taką grą poprowadził Suns do wyniku 62-20 w sezonie zasadniczym. Został też wybrany MVP sezonu zasadniczego. Po raz siódmy z rzędu wystąpił też w meczu All-Star Game. Phoenix świetnie poradzili sobie w fazie play-off docierając ostatecznie do finału NBA. 'Słońca’ przegrały jednak w sześciu meczach z Chicago Bulls, które w swych szeregach miało Michaela Jordana. Kolejny rok naznaczony był kontuzjami Charlesa, choć rzucał ponad 21 punktów na mecz i zbierał ponad 11 piłek. Suns dotarli zaledwie do drugiej rundy play-off. Podobny scenariusz miał też sezon kolejny. Rozgrywki 1995-96 były ostatnim sezonem Barkleya w Phoenix. W tym roku Charles stał się dziesiątym zawodnikiem w historii NBA, który przekroczył w karierze 20 tysięcy punktów i 10 tysięcy zbiórek.
Ostanie lata Barkleya – Houston Rockets
Przed sezonem 1996-97 podpisał kontrakt z Houston Rockets. Wraz z Hakeemem Olajuwonem i Clydem Drexlerem miał sięgnąć po tytuł mistrzowski, czego nigdy wcześniej nie dokonał. W debiucie amerykański koszykarz zebrał rekordową dla siebie liczbę 33 piłek. Miał jednak olbrzymie problemy z kontuzjami i nie zagrał w blisko 30 meczach sezonu zasadniczego. Po raz pierwszy od swego debiutanckiego sezonu nie zdołał osiągnąć średniej 20 punktów na mecz. W play-offach Rakiety doszły do Finału Konferencji przegrywając z Utah Jazz. Kolejne dwa sezony to kolejne starcia z kontuzjami i rozczarowanie, bowiem drużyna odpadała już w pierwszej rundzie play-off. Sezon 1999-2000 był ostatnim sezonem w karierze Charlesa Barkleya, który coraz bardziej narzekał na kontuzje. W swym finałowym sezonie w koszulce do koszykówki Houston Rockets osiągnął średnią 14,5 punktów oraz 10,5 zbiórek na mecz.
W reprezentacji USA gwiazda NBA wygrała dwa złote na Igrzyskach Olimpijskich w 1992 i 1996 roku.