Data i miejsce urodzenia: ur. 28 sierpnia 1966, Medellin, Kolumbia
Pozycja na boisku: Bramkarz
Wzrost: 175 cm
Spis treści:
Rene Higuita (El Loco) – bramkarz
Rene Huguita nazywany był El Loco, co można przetłumaczyć tylko w jeden sposób – Szaleniec. Golkiper, który wychodził z bramki i kiwał się z napastnikami, był kolegą Pablo Escobara, wybił piłkę lecącą do bramki tzw. „skorpionem”. Zdefiniował rolę bramkarza znaną dziś jako „sweeper-keeper”. Z pewnością był to najbardziej szalony bramkarz w historii futbolu na świecie.
Początki Rene Huguity
José René Higuita Zapata przyszedł na świat 28 sierpnia 1966 w Medellin. Jego domem była dzielnica slumsów w Medellin – Castilla. Chłopak powinien nazywać się José René Zapata, bo takie nazwisko nosił jego ojciec. Ten jednak opuścił rodzinę po narodzinach syna i ten – wychowywany tylko przez matkę – przyjął jej nazwisko.
Kariera klubowa El Loco
Pierwszym zespołem, z jakim związał się młody Higuita było Atletico Nacional Medellin. Początkowo występował w drużynie juniorów, a w 1985 roku został wypożyczony do Millonarios FC, w barwach którego zadebiutował w lidze w wieku 19 lat. Rok później wrócił do Atletico, gdzie spotkał trenera Francisco „Pacho” Maturanę. Ten trener piłkarski nie bał się postawić na młodego bramkarza, a ten odwdzięczył się świetnymi meczami, dzięki którym w 1989 klub osiągnął swój największy sukces – wygrał Copa Libertadores, czyli południowoamerykańską Ligę Mistrzów. W meczach finałowych z paragwajską Olimpią Asuncion był jednym z najlepszych zawodników. W rewanżu w Bogocie, obronił strzały z rzutów karnych zawodników Olimpii. W 1991 roku drużyna z Higuitą wywalczyła swoje pierwsze mistrzostwo Kolumbii. Rok później wyjechał do Europy. Higuita trafił do Realu Valladolid występującego na drugim poziomie rozgrywkowym w Hiszpanii. Zagrał 15 meczów w lidze, ale liczne błędy sprawiły, że stracił miejsce w składzie i wrócił do Kolumbii. Tam – zamiast grać w futbol trafił do… więzienia. Został oskarżony o udział w porwaniu córki bossa narkotykowego Carlosa Moliny zorganizowanym przez kartel narkotykowy Pabla Escobara, który był praktycznie właścicielem Atletico Nacional i kolegą Higuity. Za kratami spędził 7 miesięcy, przez co nie pojechał z reprezentacja Kolumbii na Mistrzostwa Świata w 1994 roku. Po wyjściu na wolność Higuita powrócił do swojego pierwszego klubu – Atletico Nacional. W 1994 ze swoim zespołem świętował zdobycie mistrzostwa kraju. Rok później Atletico dotarło do finału Copa Libertadores. Rene wystąpił w obu meczach z brazylijskim Grêmio Porto Alegre (1:3, 1:1). Wcześniej – w spotkaniach półfinałowych z River Plate – strzelił gola z rzutu wolnego, a w rewanżu w serii rzutów karnych obronił decydujący strzał. W 1997 roku wyjechał do Meksyku, gdzie podpisał kontrakt z CD Veracruz. Nie odniósł jednak w tym klubie sukcesów – w drugim sezonie zespół spadł do drugiej ligi, choć bramkarz strzelił w rozgrywkach dwie bramki. Rene powrócił do swojego ukochanego klubu w Medellin i w 1999 sięgnął z nim po mistrzostwo kraju. W 2001 roku znowu zmienił barwy – tym razem wybór padł na Atletico Junior Barranquilla – tutaj jednak nie miał pewnego miejsca w składzie, zespół też nie odniósł sukcesu. Kolejne lata to epizodyczne role w Deportivo Pereira i ekwadorskim Aucas Quito. Został tam zdyskwalifikowany za zażywanie kokainy. Powrót Rene Higuity do piłki nożnej nastąpił w roku 2005 – bramkarz zakotwiczył w klubie Bajo Cauca. Po sezonie zakończył karierę, ale rozbrat z futbole trwał tylko rok, bowiem w 2007 roku przywdziewał trykot klubu z Wenezueli – Guaros de Lara. W roku 2008 grał w Deportivo Rionegro, a ostatnim jego klubem był kolumbijski Deportivo Pereira – miał wówczas 43 lata.
Higuita – bramkarz reprezentacji Kolumbii – kopnięcie skorpiona i strzelanie goli
Higuita 11 czerwca 1987 roku zadebiutował w pierwszej reprezentacji Kolumbii. Jego zespoł wygrał spotkanie z Ekwadorem 1:0. Niebawem selekcjoner Maturana powołał bramkarza na Copa América 1987. Kolumbia zajęła na 3. miejsce. 19 maja 1988 roku strzelił pierwszą bramkę w spotkaniu z Finlandią wygranym przez Kolumbię 3:1. W 1989 roku znowu pojechał na Copa América, ale Kolombijczycy odpadli w fazie grupowej. Higuita zdobył gola z rzutu wolnego w meczu z Wenezuelą. W 1990 roku Higuita pojechał na Mundial we Włoszech, gdzie był pierwszym bramkarzem. Kolumbia wyszła z grupy, ale uległa Kamerunowi 1:2. Był winowajcą porażki – w dogrywce próbował przedryblować Rogera Millę, ale stracił piłkę i napastnik zdobył gola strzałem do pustej bramki. 6 września 1995 roku, Higuita zasłynął w towarzyskim meczu z Anglią. Strzał na bramkę oddał Jamie Redknapp, ale golkiper obronił uderzenie tzw. kopnięciem skorpiona (Scorpion kick) – Higuita odbił piłkę nogami znajdującymi się nad jego głową. W 1999 roku nastąpił koniec kariery reprezentacyjnej ekscentrycznego Kolumbijczyka – jego ostatnim turniejem były rozgrywki Copa America. Licznik spotkań w narodowych barwach zatrzymał się na liczbie 68. Dla Kolumbii strzelił też 3 bramki.
