Atakujący w siatkówce to jedna z najważniejszych postaci na boisku. To na jego barkach w dużej mierze spoczywa odpowiedzialność za zdobywanie punktów. Czym charakteryzuje się gra na tej pozycji? Jak wyglądają ścieżki ruchu na pozycji atakującego? Jak skutecznie grać w w linii ataku?
Spis treści:
Co jest najważniejsze na pozycji atakującego?
Jak w każdym innym sporcie, tak i w siatkówce w pamięci kibiców zazwyczaj na stałe zapisują się ci, którzy zdobywają najwięcej punktów (więcej o punktacji w siatkówce przeczytasz tytaj: pehasports.com/punktacja-w-siatkowce). To na nich skupia się oko kamery, to oni są zazwyczaj oślepiani przez blask fleszy. Ich nazwisko skandują kibice i to ich autografy są najbardziej pożądane. Nie każdy może być jednak atakującym. Jest kilka elementów fizycznych i technicznych, które wyróżniają dobrego atakującego, brylującego w pierwszej linii.
Wzrost to podstawa
Niezwykle rzadko spotyka się zawodników grających na pozycji atakującego, którzy nie przekraczają 190 centymetrów. Wzrost jest na tej pozycji niezwykle potrzebny, aby w możliwe jak najwyższym punkcie sięgnąć piłki podczas ataku. Zawodnik atakujący musi dysponować odpowiednim wzrostem także po to, by, gdy znajduje się w pierwszej linii, skutecznie blokować rywali. Dla przykładu Maciej Muzaj ma aż 207 centymetrów wzrostu, Dawid Konarski w rubryce wzrost wpisuje 198 centymetrów, najlepszy atakujący mistrzostw Europy Nimir Abdel-Aziz ma 201 centymetrów, a Bartosz Kurek może pochwalić się wzrostem 205 centymetrów. Z kolei legenda reprezentacji Polski, Mariusz Wlazły jest od niego aż o 11 centymetrów niższy. Ten ostatni delikatne braki w metrażu nadrabia jednak ogromną dynamiką.
Dynamika
Szybki, eksplozywny rozbieg, umiejętność nabrania odpowiedniej prędkości dzięki dwóm-trzem szybkim krokom to podstawa na pozycji atakującego. Dzięki temu atakujący może wysoko wyskoczyć i zaatakować piłkę, która znajduje się blisko cztery metry nad ziemią! Taki wyskok pozwala na osiągnięcie ogromnej przewagi nad blokującymi i zwiększa szanse na powodzenie ataku.
Jaka jest rola atakującego na boisku?
Jak już pisaliśmy wcześniej na barkach atakującego spoczywa główny ciężar odpowiedzialności za zdobycz punktową drużyny. To do niego kierowana jest większość piłek, atakujący wykonuje zbicia najczęściej, więc stosunkowo często musi radzić sobie z podwójnym czy nawet potrójnym blokiem. Ponadto często jest obarczany odpowiedzialnością za grę drużyny w kontratakach. Ponadto sam pełni istotną rolę podczas gry blokiem, ale tylko wtedy, gdy znajduje się w pierwszej linii. Inną niezwykle ważną funkcją, jaką pełni atakujący, jest posyłanie piekielnie mocnych zagrywek. Ze względu na swoją charakterystyką i fizyczne możliwości, atakujący zazwyczaj decydują się na potężny serwis z wyskoku. Piłka po ich zagrywkach osiąga prędkość grubo ponad 100km/h!
Ustawienie atakującego
Atakujący zawsze gra po przekątnej z rozgrywającym. Zazwyczaj nie atakuje z lewego skrzydła – jego domeną jest prawa strona, dlatego często nazywany jest również prawoskrzydłowym. Tylko w jednym ustawieniu atakujący znajduje się po lewej stronie – przy zagrywce siatkarskiej przeciwnika, gdy znajduje się w tzw. czwartej strefie (wszystko o strefach w siatkówce przeczytasz w artykule: pehasports.com/strefy-w-siatkowce). Wówczas atakuje z lewej części boiska. Najczęściej możemy go jednak zobaczyć podczas ataku z prawego skrzydła. Na lewym skrzydle spotykamy go niezwykle rzadko.
Aby zawsze być gotowym do ataku atakujący jak ognia unika przyjmowania zagrywek rywali. Jego strefy są chronione przez przyjmujących bądź libero. Zawodnicy atakujący nigdy nie biorą udziału w przyjęciu zagrywki siatkarskiej, nie tylko ze względu na ustawienie, ale także predyspozycje – zazwyczaj nie mają oni dopracowanego zagrania sposobem dolnym, dlatego ich przydatność w linii obrony jest dość niska. Jeśli atakujący znajduje się w drugiej linii po wykonaniu zagrywki swojej ekipy bądź drużyny rywala może jedynie atakować zza linii trzeciego metra. Jak jednak wygląda atak w wykonaniu, nomen omen, atakującego.
Jakie są etapy ataku w siatkówce?
Obserwacja piłki
Atakujący, przyjmujący bądź środkowy, który szykuje się do wykonania ataku nie może spuszczać piłki z oczu. Ciągle musi śledzić trajektorię lotu piłki, począwszy od momentu zagrywki, przez przyjęcie, aż po odbicie rozgrywającego i atak. W międzyczasie musi jednak wykonać kolejną istotną czynność.
Rozbieg
To niezbędny etap, którego nie sposób pominąć. W zależności od tego, czy zawodnik wykonujący atak znajduje się na skrzydle, na środku boiska czy też pod siatką, specyfika rozbiegu będzie się nieco różnić.
• Jeśli zawodnik wykonuje atak ze skrzydła, z pierwszej linii, najczęściej rozpoczyna swój rozbieg w okolicach 3-4 metra boiska. Rozbieg składa się z kilku, bardzo dynamicznych kroków. W zależności od ustawienia rozgrywającego i trajektorii lotu piłki zawodnik atakujący może rozpocząć rozbieg nawet zza linii bocznej.
• Jeśli zawodnik wykonuje atak z drugiej linii, a rozpoczęcie rozbiegu następuje z okolic 6-7 metra. Musi on pamiętać, żeby odbić się z sprzed linii trzeciego metra. Rozbieg składa się z dwóch trzech długich, dynamicznych kroków.
• Jeśli zawodnik (środkowy) wykonuje atak spod siatki, z tzw. krótkiej, to rozbieg jest bardzo krótki, czasem składa się nawet z jednego kroku!
Wyskok
Zasięg siatkarzy jest mierzony na dwa sposoby – w bloku oraz w ataku. Różnica jest znacząca, ponieważ do bloku wyskakuje się praktycznie z miejsca i obunóż, z kolei wyskok do ataku jest wykonywany z rozbiegu i z jednej nogi.
Topowi siatkarze mogą pochwalić się zasięgiem ponad 370 centymetrów! Absolutnym rekordzistą jest Kubańczyk, Maikel Cardona, który w szczytowym okresie kariery miał atakować z wysokości aż 404 centymetrów.
Wyskok, jak wspominaliśmy, jest wykonywany z jednej nogi. O ile skok do bloku jest wykonywany pionowo w górę, o tyle wyskok do ataku wykonuje się „w skosie” – zarówno do przodu, jak i w górę. Dobry, dynamiczny wyskok pozwoli na osiągnięcie dobrego pułapu, a po odpowiednim wystawieniu piłki przez rozgrywającego umożliwia skuteczne uderzenie piłki, ominięcie bloku i zdobycie punktu.
Uderzenie piłki
Pierwsze trzy etapy mamy za sobą, pora na ostatni, kluczowy – uderzenie piłki. W siatkówce wyróżniamy kilka rodzajów ataku, a każdy z nich ma swoją specyfikę.
Zbicie piłki sposobem tenisowym
Najczęściej spotykana forma ataku. Polega na mocnym i dynamicznym uderzeniu piłki w stronę połowy boiska przeciwnika. Ten sposób uderzenia piłki jest najbardziej widowiskowy, ale także najbardziej skuteczny. Atakując piłkę w ten sposób zawodnicy nadają jej ogromną prędkość utrudniając tym samym dobrą grę obrońcom rywala.
Plas
Polega na uderzeniu piłki w najsłabiej pilnowane przez rywali miejsce, często w kierunku środka boiska. W przeciwieństwie do ataku sposobem tenisowym, wykonując plas piłkę uderza się z niedużą siłą, na co obrońcy nie są przygotowani. Ten sposób ataku wykorzystywany jest często w przypadku złego rozegrania, gdy nie ma możliwości wykonania silnego zbicia.
Kiwka
Forma ataku bardzo podobna do plasu. W tym przypadku trudno jednak mówić o uderzenie piłki, a raczej delikatnym przebiciu jej tuż za siatkę lub blok. Kiwka wykonywana jest często jako urozmaicenie gry ofensywnej – można ją wykonać jako substytut silnego zbicia w celu zaskoczenia rywali.
Obicie o blok
Nie zawsze udaje się trafić bezpośrednio „w pomarańczowe”, jak w siatkarskim żargonie określa się atak bezpośrednio w boisko rywala. Czasem trzeba uciec się do nieco innych metod. Jedną z nich jest obicie piłki o blok siatkarski. Ten atak polega na zbiciu w kierunku rąk blokujących w taki sposób, by piłka opuściła boisko lub dotknęła antenki. Wówczas sędzia przyznaje punkty drużynie, która wykonywała atak.
W ataku kluczowa jest dobra współpraca pomiędzy rozgrywającym, a atakującym. Bez odpowiedniego zrozumienia pomiędzy tymi dwoma zawodnikami, nawet najlepszy gracz ofensywny nie będzie w stanie umieścić piłki w boisku rywala.
Podsumowanie
Atakujących często nazywa się maszynkami do zdobywania punktów. Jeśli skuteczność jego ataków jest wysoka, to drużyna ma wielką szansę na końcowy triumf. Kluczowa jest także jego dobra gra w kontrataku i, co najważniejsze porozumienie na linii rozgrywający-atakujący. Jeśli te elementy są spełnione, to atakujący może być bez dwóch zdań najważniejszym zawodnikiem na boisku.
